✅ در این مطلب از سایت با انشا درمورد مغز با شما کاربران عزیز همراه هستیم
📗 انشا درمورد مغز به صورت کامل و آپدیت شده با کتاب درسی جدید
📗 تاریخ انتشار انشا درمورد مغز / 2022-07-31 16:05:44
✅ محتوای نوشته :
پژوهشگران “دانشگاه آکسفورد”(University of Oxford) موفق شدند مکانیسم دقیق نورون‌هایی که یادآوری خاطرات را ممکن می‌سازند، مشخص کنند.
در این بررسی به شرکت‌کنندگان، وظایفی مربوط به حافظه واگذار شد. هر شرکت‌کننده باید در عرض دو روز، دو خاطره دارای اشتراک اما جداگانه را به خاطر می‌سپرد. پژوهشگران در روز سوم، ارتباط میان دو خاطره را با کمک یک اسکنر ام. آر. آی بررسی کردند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند حداقل دو ناحیه از مغز، در اصلاح ارتباط حافظه نقش دارند. نخستین ناحیه، هیپوکامپ است. هیپوکامپ، با آن دسته از عملکردهای مغز که در سطح بالاتری قرار دارند، در ارتباط است و خاطرات مشترک را با کمک اطلاعات مفهومی جدا می‌کند.
پژوهشگران در مرحله دوم و اواسط اسکن، از تحریک مغزی استفاده کردند تا تراکم “گاما آمینوبوتیریک اسید”(GABA) را در مغز کاهش دهند. گاما آمینوبوتیریک اسید، یک ناقل عصبی در مغز است که فعالیت نورون‌های دیگر را کاهش می‌دهد و ارتباط میان سلول‌های مغز را تنظیم می‌کند. پژوهشگران دریافتند که با کاهش گاما آمینوبوتیریک اسید، دخالت حافظه عصبی افزایش می‌یابد. این موضوع نشان می‌دهد که علاوه بر هیپوکامپ، مهار حافظه عصبی هم می‌تواند از همکاری میان خاطرات مشترک پیشگیری کند.
دکتر “هلن بارون”(Helen Barron)، سرپرست این پژوهش گفت: توانایی مغز ما در به خاطر سپردن رخدادهای گوناگون زندگی روزمره، باورنکردنی است. ما می‌توانیم بین روزهای گوناگون، تمایز قائل شویم و جزئیات مهمی مانند محل پارک کردن دوچرخه خود در هر روز را به صورت جداگانه به خاطر بیاوریم. درک نحوه انطباق خاطرات با یکدیگر و به یاد آوردن آنها به صورت جداگانه، می‌تواند به ابداع روش‌هایی برای درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا اسکیزوفرنی کمک کند.
پژوهشگران در نظر دارند این بررسی را روی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اوتیسم انجام دهند. آنها در جستجوی داوطلبانی هستند تا با بررسی آنها، اطلاعات بیشتری در مورد مکانیسم‌هایی که از مغز در برابر تداخل حافظه محافظت می‌کنند، به دست بیاورند.
پژوهشگران بلژیکی در بررسی جدیدی ادعا کردند که مغز، توانایی یادگیری در خواب را ندارد.توانایی یادگیری در خواب که با نام “هیپنوپدیا” (Hypnopedia) شناخته می‌شود، مدت‌هاست که به رویایی برای دانش آموزان تبدیل شده است اما پژوهش جدیدی که توسط محققان “دانشگاه لیبرال بروکسل” (ULB) بلژیک انجام شده، نشان می‌دهد که قابلیت‌های یادگیری، هنگام خواب عمیق، محدود می‌شوند و بدین ترتیب، شاید این نوع تمرین یادگیری، غیرممکن باشد.
متخصصان، تعدادی شرکت‌کننده را با استفاده از اسکن مغزی مورد بررسی قرار دادند تا مغز آنها را هنگام خواب و بیداری بررسی کنند. سپس برای شرکت‌کنندگان، اصواتی به صورت تصادفی یا براساس الگوهای جداگانه پخش شد. در این آزمایش مشخص شد شرکت‌کنندگانی که در خواب بودند، هیچ فعالیت مغزی برای تشخیص شباهت میان صداها نداشتند اما شرکت‌کنندگانی که بیدار بودند، در تشخیص الگوی صداها، با مشکلی مواجه نشدند. براساس این بررسی، پژوهشگران نتیجه گرفتند با این که مغز انسان می‌تواند هنگام خواب، صداها را ثبت کند اما از عهده درک و یادگیری اطلاعات برنمی‌آید.
پژوهش‌های پیشین در مورد هیپنوپدیا نشان داده بودند که مغز انسان نمی‌تواند اطلاعاتی که هنگام استراحت کردن می‌شنود، درک کند.
در بررسی جدید، پژوهشگران، با استفاده از یک روش تصویربرداری عصبی موسوم به “مگنتوانسفالوگرافی” (MEG)، نشان دادند با این که مغز هنگام خواب، قادر به دریافت صداهاست اما از درک معنای آنها عاجز است. در این پروژه، ۲۶ شرکت‌کننده هنگام خواب عمیق و خواب سبک مورد بررسی قرار گرفتند و فعالیت مغز، هماهنگ‌سازی شد.
داوطلبان هنگام خواب و بیداری، در معرض امواج سریع صدا قرار گرفتند که به صورت تصادفی یا برنامه‌ریزی شده به آنها ارائه شد. نتایج اسکن نشان دادند که مغز در طول خواب می‌تواند صداهای جداگانه را تشخیص دهد اما تشخیصی بر مبنای یک الگوی خاص دیده نشد.
در مقاله این پژوهش آمده است: این بررسی نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان جوان و سالم می‌توانند به صورت ضمنی بخشی از جریان‌های شنوایی را در زمان بیداری یاد بگیرند اما فرآیند تقسیم بندی در طول خواب عمیق لغو می‌شود.
این پژوهش، در مجله ” Scientific Reports” به چاپ رسید.
دیدگاه های جدید در مورد فرایند تولید نورون های یک مغز بالغ
در مغز در حال تکوین، سه نوع سلول اصلی(نورون ها، آستروسیت ها و اولیگودندروسیت ها) از سلول های بنیادی عصبی تولید می شوند. در برخی از بخش های مغز مانند هیپوکامپ، نورون های جدید حتی در زمان بزرگسالی نیز به مدار عصبی از پیش موجود اضافه می شوند.
دکتر میلوس پنکی و همکارانش در دانشگاه گوتنبرگ با استفاده از موش های ناقص برای نستین نشان داده اند که نستین تولید شده در آستروسیت ها دارای نقش مهمی در مهار تمایز عصبی است.
نستین جزئی از یک بخش از اسکلت سلولی موسوم به فیلامنت های بینابینی یا نانوفیلامنت ها می باشد. آن ها عملکرد تنظیمی نستین را به پیام رسانی Notch آستروسیت ها به سلول های بنیادی عصبی مجاور ربط دادند. جالب این که نستین تولید نورون ها را از طریق عمل کردن درون سلول های بنیادی عصبی کنترل نمی کند، بلکه به طور غیر مستقیم و از طریق تنظیم سیگنال های Notch نورون زایی-مهاری انجام می دهد که سلول های بنیادی عصبی از آستروسیت ها به عنوان جزء اصلی ریز محیط عصبی دریافت می کنند.
تولید و یکپارچگی عملکرد نورون های جدید در هیپوکامپ پستانداران بالغ می تواند منجر به سازماندهی مجدد مدار عصبی و شروع دو اثر متضاد شود تشکیل بهتر حافظه جدید و از دست رفتن قابل توجه تر حافظه ای که از قبل بدست آمده است.
در واقع موش های بالغ فاقد نستین هم تعداد نورون های جدیدا شکل گرفته بیشتری در هیپوکامپ شان دارند و این که حافظه طولانی مدت شان مختل می شود.
پروتئین های فیلامنت بینابینی یا پروتئین های نوروفیلامنت که گهگاهی پروتئین های استرسی نامیده می شوند به عنوان مراکز فرماندهی بحران در زنان استرس سلولی عمل می کنند و هدف جذابی در بسیاری از بیماری ها هستند. این پروتئین ها در کنترل تمایز سلولی در مغز و نخاع نقش دارند و در بهبود پلاستیسیتی مغزی و پاسخ های بازسازی در وضعیت هایی مانند سکته، نوروتروما و بیماری های مخرب عصبی نیز نقش دارند.
نقش مهم نورون‌های قشر حرکتی در اختلالات عصبی
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی توانستند بینش جدیدی در مورد نورون‌های قشر حرکتی و نقش آنها در اختلالات عصبی ارائه دهند.
پژوهش جدیدی که در “دانشگاه آرکانزاس” (U of A) آمریکا انجام شده، بخش جالبی از کار نورون‌های قشر حرکتی مغز را نشان می‌دهد که می‌تواند بینش وسیعی در مورد اختلالات عصبی ارائه کند.
شاید این پژوهش که نشان می‌دهد نورون‌های قشر حرکتی مغز، تقسیم کار غیرمنتظره‌ای با یکدیگر دارند، بتواند به دانشمندان در درک نحوه کنترل بدن توسط مغز کمک کند و بینش جدیدی در مورد اختلالات خاص عصبی ارائه دهد.
پژوهشگران، نورون‌های قشر حرکتی موش‌ها را بررسی کردند و آنها را در دو دسته قرار دادند؛ “نورون‌های متمرکز خارجی” که با قسمت‌های متفاوت بدن در ارتباط هستند و آنها را کنترل می‌کنند و “نورون‌های متمرکز داخلی” که تنها با یکدیگر در ارتباط هستند و سیگنال‌ها را به بخش‌های دیگر نمی‌فرستند. پژوهشگران دریافتند که می‌توان با افزایش مهار نورون‌های قشر حرکتی، نورون‌های متمرکز خارجی را به نورون‌های متمرکز داخلی تبدیل کرد.
“وودرو شو” (Woodrow Shew)، استادیار فیزیک دانشگاه آرکانزاس گفت: تغییر در سیگنال‌دهی، با بسیاری از اختلالات مغزی در ارتباط است. این نورون‌ها می‌توانند با افزایش مهار قشر حرکتی، بدن را تحت کنترل درآورند. امکان دارد هنگامی که سیگنال‌ها از قشر حرکتی به عضلات فرستاده می‌شوند، سیگنال‌های داخلی که معمولاً وجود ندارند، آنها را مختل کنند.
“سندرم رت” (Rett syndrome) که یک اختلال عصبی نادر به شمار می‌رود، یکی از اختلالات مغزی مرتبط با افزایش مهار نورون‌های قشر حرکتی است و پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعد، بررسی‌های بیشتری را در مورد پیامدهای این اتفاقات و نقش آنها در سندروم رت انجام دهند.
📗 از این که با انشا درمورد مغز با ما همراه بودید از شما سپاسگذاریم امیدواریم مطلب مورد نظر برای شما مفید قرار گرفته باشد